Hoor je dat? Zo niet, dan maakt dat niet uit: daar, opnieuw: ‘weewijewewee, weewijewewee!’

            Dat moet ons soort mensen hier elke nacht, elke nacht een paar keer zien uit te houden, gefluisterd, gerocheld, gehuild, gebruld. Zou jij het niet kunnen verdragen? Dat leer je vanzelf! Onder bepaalde omstandigheden wen je eraan, ben je zelfs dankbaar, dat je niet buiten in de ijzige, bijgeval behoorlijk gevaarlijke stilte ligt, in de stilte die in een handomdraai eeuwig kan zijn.

            Ben jij een van die lui die vaak op perron 14 staan te wachten op de internationale trein? Kun je zien, je bent precies zo’n figuur, wat zal ik zeggen, op en top van kop tot teen. Je kleuren. Je heel persoonlijke stijl: alle nuances tussen grijs en zwart. Je houding: zo geconcentreerd als je gelaatsuitdrukking, als je manier van lopen. Geen stofje valt er aan je te vinden, ook als je nog snel koffie uit een kartonnen beker drinkt, ja zelfs licht en beheerst koukleumend in een croissant bijt.